Υπάρχουν και αυτοί που υποστηρίζουν πως όσοι συμμετέχουν σε διαδηλώσεις υποβοηθούν το σύστημα. Όταν τους ζητάς να δώσουν εξηγήσεις ή άλλες εναλλακτικές, σου λένε ότι είσαι και εσύ του συστήματος και ότι κατευθύνεσαι από κάποια φανταστική «καρέκλα».
Αντιφάσκουν διότι αφού τα έχουν βάλει με το σύστημα (και καλά έκαναν) και δεν στηρίζουν εκλογικές διαδικασίες ούτε άλλα μέσα αντίδρασης, αναμένουν την εφαρμογή της «άμεσης» δημοκρατίας από το ίδιο σύστημα που επικρίνουν και το οποίο έχει πλέον αναδειχθεί σε αντιδημοκρατικό (για να μην πούμε νεοφασιστικό) Μάλιστα κάποιοι συμπεριφέρονται με μία δόση αλαζονείας λες και ανακάλυψαν οι ίδιοι τον τροχό. Βάζουν στο στόμα τους την δημοκρατία και τον Θεό αλλά το βασικό τους έργο είναι να διχάζουν και να συκοφαντούν.
Οι μαζικές διαδηλώσεις ήταν από ανέκαθεν ένα από τα βασικά μέσα διεκδίκησης των δικαιωμάτων των πολιτών στα νεοσύστατα κράτη. Μαζί με τις παναπεργίες αποτελούν μέχρι σήμερα έναν σημαντικό μοχλό πίεσης προς κυβερνήσεις που λειτουργούν αυταρχικά χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την λαϊκή βούληση. Βεβαίως υπήρχαν πάντα, και θα υπάρχουν, τα ελεγχόμενα στοιχεία, οι κομματικές σκοπιμότητες και οι κατευθυνόμενοι προβοκάτορες στις διαδηλώσεις. Ούτε η Δημοκρατία των αρχαίων προγόνων μας ήταν αψεγάδιαστη.
Είμαι υποστηρικτής της δημοκρατίας όπως εφαρμόστηκε στην Αρχαία Αθήνα. Χρειαζόμαστε σήμερα μία Εκκλησία του Δήμου να ψηφίζει νέους νόμους, να επιλέγει ικανούς αξιωματούχους και να μεταφέρει αποφάσεις για πολιτικές μειζόνων θεμάτων στη Βουλή των 56 και των 300. Επειδή όμως δεν πρόκειται να αφήσουν κάτι τέτοιο να συμβεί, τουλάχιστο όχι στο κοντινό μέλλον, βλέπουμε πιο κάτω μια άλλη μορφή Εκκλησίας του Δήμου όπως εξελίχτηκε από τότε που πρωτοεφαρμόστηκε το κάλπικο «πρότυπο» δημοκρατίας των ΗΠΑ.
«Όποιος σπέρνει δυστυχία, θερίζει θυμό»
Recent Comments