Ελληνική Δημοκρατία;

Η τοποθέτηση των αντιφρονούντων στην φυλακή ως «εγκληματική οργάνωση», η επιβολή μαζικού εμβολιασμού, η λογοκρισία και άλλες μορφές καταδίωξης σε όσους διαφώνησαν και συνεχίζουν να διαφωνούν με τις πρακτικές της κυβέρνησης (επέβαλαν μέχρι και καταδίκη σε δεκάμηνη φυλάκιση σε ποδοσφαιριστή που έγραψε υπέρ του θεσμού της οικογένειας – «ομοφοβικά σχόλια» σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης), είναι μια πραγματικότητα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη που με θράσος αναφέρεται στην ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο για τους γάμους και την υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια αποτελεί βεβήλωση κατά ενός ορθόδοξου χριστιανικού κράτους και εξυπηρετεί μια πολύ μικρή μερίδα της κοινωνίας, εις βάρος ολόκληρης της κοινωνίας. Τα δικαιώματα του ενός γίνονται καταδίκη για τον άλλο.

Τα πιο πάνω, όχι μόνο δεν θυμίζουν δημοκρατία, αλλά παραπέμπουν σε αυτά για τα οποία κατηγορούν, οι δήθεν δημοκράτες, τα καθεστώτα του παρελθόντος – και ορισμένα του παρόντος. Και όμως τα καθεστώτα αυτά, αποτέλεσαν ή αποτελούν σήμερα παραδείγματα Έθνών – Κρατών που σέβονται και τιμούν τους θεσμούς της Πατρίδας, της Οικογένειας και της χριστιανικής Πίστης. Αντιθέτως, καθεστώτα που σήμερα παρουσιάζονται ως δημοκρατικά έχουν εξευτελίσει την έννοια της δημοκρατίας, έχουν διαφθείρει την κοινωνία και έχουν καταντήσει καταπιεστικά.

Ο «νεοδημοκράτης» πρωθυπουργός δεν αναφέρθηκε στο βασικότερο από όλα εκ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στο αναφαίρετο δικαίωμα ενός παιδιού να μεγαλώνει με μάνα και πατέρα, όπως προστάζει η ίδια η φύση. Δεν πρέπει να μας απασχολεί τι κάνει ο καθένας στο υπνοδωμάτιο του. Δικαίωμα του. Όσοι όμως επικαλούνται υπερδικαιώματα έχουν πρωτίστως την υποχρεώση να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων. Τα παιδιά να τα αφήσουν ήσυχα. Το ίδιο να κάνουν με την Παιδεία.

Ήμουν για χρόνια πεπεισμένος ότι θα ερχόταν μια τέτοια στιγμή, με τα μυαλά που έχουμε στο πηδάλιο του Ελληνισμού τα τελευταία 50 χρόνια. Η Ελλάδα και η Κύπρος έπιασαν πάτο με τους νεοφιλελέ και τα τσουράκια της αριστεράς που τους κρατούν το καντήλι. Αν μη τι άλλο το ΚΚΕ είπε όχι, αν και δεν πιστεύω πως ήταν για τους σωστούς λόγους (μάλλον θα τους κακοφάνηκε που οι νεοδημοκράτες έγιναν πιο προοδευτικοί από τους προοδευτικούς). Τρία πατριωτικά κινήματα δεν έκαναν δυστυχώς την διαφορά στο ελληνικό κοινοβούλιο.

Η πρόσφατη (ιστορικά εσφαλμένη) παρουσίαση του Μεγάλου Αλεξάνδρου ως ομοφυλόφιλου στο Νετφλιξ που δίχασε την κοινωνία δεν ήταν τυχαία. Το μέσο αυτό έχει την δύναμη να προετοιμάζει και να προϊδεάζει ολόκληρες κοινωνίες για το τι μέλλει γενέσθαι και να συνδιαμορφώνει καταστάσεις μαζί με σωρεία άλλων μέσων που κατευθύνουν τα πράγματα εκεί που τα θέλει μια ελίτ μεγαλοεπιχειρηματιών ώστε να κρατήσει και να πολλαπλασιάσει την δύναμη που απέκτησε. Οι εκτελεστές των σχεδίων αυτών, υπό τον μανδύα του πολιτικού, αποτελούν τους τοπικούς αντιπροσώπους της παγκόσμιας δικτατορίας του χρήματος.

Όταν απουσιάζει η Εκκλησία του Δήμου από την διοικητική δομή ενός δημοκρατικού κράτους, αυτοί που την κατάργησαν γνώριζαν τι έκαναν, τότε είμαστε δέσμιοι ενός σάπιου κοινοβουλευτισμού που κάθε άλλο παρά δημοκρατικός είναι. Και επειδή οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν, εκείνο που χρειάζεται, και επιβάλλεται πλέον να αλλάξει, είναι το ίδιο το σύστημα.

Αλέξης Μακρίδης