Κάθε χρόνο ανήμερα της εθνικής επετείου της 1ης Απριλίου, ένας «κύριος» με την ονομασία Γ. Κ. ο οποίος δηλώνει οικονομολόγος και κοινωνικός επιστήμονας, βγάζει τα απωθημένα του κατά των Αγωνιστών της ΕΟΚΑ στην Τουρκοφυλλάδα του Πολίτη, η οποία έχει αποδείξει αμέτρητες φορές πόσο «σέβεται» τους πολίτες και την κοινωνία.
Φέτος, ανάμεσα σε άλλες ανιστόρητες μπουρδολογίες, έγραψε τα εξής:
«Ένας από τους πιο δημοφιλείς μύθους, που σίγουρα θα ακουστούν σήμερα στους πανηγυρισμούς στις εκκλησίες για την επέτειο της 1ης Απριλίου, είναι ότι οφείλουμε την ανεξαρτησία μας στον «απελευθερωτικό» αγώνα της ΕΟΚΑ. Είναι αξιοσημείωτο ότι μια από τις πρώτες ενέργειες του νέου ΠτΔ ήταν να καταθέσει στεφάνι στα φυλακισμένα μνήματα και να αποτίσει φόρο τιμής «σε όλους αυτούς που θυσιάστηκαν για να υπάρχει σήμερα Κυπριακή Δημοκρατία».»
Σε αυτό έχει δίκαιο. Είναι μύθος γιατί ο Αγώνας έγινε για την Ένωση και όχι για την κάλπικη ανεξαρτησία που πήραμε με την υπογραφή μας και την ομοσπονδία που μας πουλούν μέχρι σήμερα. Όμως ο Γ. Κ. δεν είναι αυτό που εννοεί. Ο Γ. Κ. είναι ένας θιασώτης της «επανένωσης» που δεν θα τον ενοχλούσε να διαγραφεί από την ιστορία οτιδήποτε θυμίζει το λαϊκό αίτημα της Ένωσης του 1950. Μάλιστα αποφεύγει να κάνει λόγο σε αυτό για να μην καταρρεύσει το όλο αφήγημα που πλασάρει στους ψυχικά ανισόρροπους που τον έχουν σε εκτίμηση. Επομένως ο λόγος που έχει δίκαιο στο σημείο αυτό είναι επειδή τυχαίνει όντως οι πολιτικοί μας να καπηλεύονται τον Αγώνα για να μας πουλούν κουρουφέξαλα περί επανένωσης και τυχαίνει όντως κάποιοι σαν και αυτόν να τους επικρίνουν, για τους λάθος λόγους.
Έγραψε επίσης:
«Ένας άλλος επικός εθνικός μύθος είναι η αναφορά του αγώνα της ΕΟΚΑ ως «απελευθερωτικού». Πιστεύω ότι τα κριτήρια για να προσδιορίσουμε τη μορφή ενός ένοπλου αγώνα είναι τρία: η ιδεολογία του αρχηγού, ο όρκος των μελών και η σύνθεση της οργάνωσης. Η επιλογή του Γρίβα ως αρχηγού της ΕΟΚΑ έγινε από τον Μακάριο που διακατεχόταν τότε από έντονη αντικομμουνιστική μανία και συμπόρευση με τη βασιλόφρονα δεξιά παράταξη. Ο Γρίβας ήταν αρχηγός της δοσίλογης οργάνωσης «Χ» που συνεργάστηκε με τους Γερμανούς. Το δεύτερο κριτήριο είναι το περιεχόμενο του όρκου: οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ ορκίζονταν αποκλειστικά στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Όσον αφορά το τρίτο κριτήριο, είναι γνωστό ότι αποκλείονταν από την οργάνωση οι Τουρκοκύπριοι, οι κομμουνιστές, οι αριστεροί και οι κεντρώοι. Η στρατολογία των αγωνιστών της ΕΟΚΑ γινότανε από συντηρητικά στοιχεία της κυπριακής νεολαίας, και κυρίως από εφήβους που ανήκαν σε εκκλησιαστικές οργανώσεις και θρησκευτικά σωματεία (ΠΕΚ, ΣΕΚ, ΟΧΕΝ, ΖΩΗ) και ήσαν, ως εκ τούτου, εμποτισμένοι με την «εθνικόφρονα» ακροδεξιά ιδεολογία και τις μεγαλοϊδεατικές παραδόσεις της Εκκλησίας και της Έθνους και όχι με τα πανανθρώπινα ιδανικά της ελευθερίας, της ειρήνης και της διεθνούς συνεργασίας που ήταν οι επιδιώξεις των άλλων αντιαποικιακών κινημάτων. Επομένως, ο αγώνας της ΕΟΚΑ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εθνικοαπελευθερωτικός, αφού δεν είχε ούτε παλλαϊκό ούτε δικοινοτικό χαρακτήρα.»
Δεν γνωριζει άραγε ο άτιμος ότι η Κύπρος μετά από 8 ολόκληρους αιώνες δουλείας επιζητούσε από την περίοδο της έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης μέχρι και την έναρξη του Αγώνα του 55’ την Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα αφού διατήρησε αστείρευτο το ελληνικό πνεύμα, την γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα για 35 ολόκληρους αιώνες; Δεν ξέρει ο άτιμος για την έμπρακτη συμμετοχή της Κύπρου προς στήριξη της Ελλάδας από το 1821 μέχρι το 1945; Τα Οκτωβριανά του 1931 του λένε κάτι ή έγιναν δωρεάν οι θυσίες των 17 πεσόντων και όλου του πληθυσμού της Κύπρου που υπέφερε με τα αυστηρά μέτρα των Άγγλων που στόχευαν σε αφελληνισμό;
Δηλώνει «κοινωνικός επιστήμονας»… Ένας επιστήμονας όμως, και δη των κοινωνικών επιστημών, θα είχε καταλάβει ότι δεν μας οφελεί ο διχασμός ούτε το να δηλητηριάζουμε την ίδια μας την ιστορία ιδιαίτερα όταν έχουμε μπροστά μας έναν διαχρονικό εχθρό. Ο ίδιος αποτελεί μια ζωντανή απόδειξη ότι μετά από 800 χρόνια ξένων κατακτητών, κάποιοι παραμένουν γενετικά και νοητικά υπόδουλοι. Το μόνο πράγμα στο οποίο μπορούν να σηκώσουν κεφάλι είναι προς όσους αντιστέκονται.
Εξ ου και προτάσεις σαν την πιο κάτω:
«…και ήσαν, ως εκ τούτου, εμποτισμένοι με την «εθνικόφρονα» ακροδεξιά ιδεολογία και τις μεγαλοϊδεατικές παραδόσεις της Εκκλησίας και της Έθνους και όχι με τα πανανθρώπινα ιδανικά της ελευθερίας, της ειρήνης και της διεθνούς συνεργασίας…»
Τρίζουν τα κόκκαλα του Ευαγόρα και των άλλων αγωνιστών στο άκουσμα τέτοιων προσβολών. Ο Γ.Κ. θέλει να μας πει ότι αυτά τα νεαρά παιδιά που έδωσαν την ζωή τους, για να γράφει αυτός από την άνεση του καναπέ του τις γνωστές αρλούμπες κάθε πρώτη του Απρίλη, ήταν ακροδεξιοί, φιλοπόλεμοι και δολοφόνοι.
Αν ήταν όμως κομμουνιστές επαναστάτες (οι οποίοι θα απέκλειαν βίαια άλλους αντιστασιακούς όπως απέδειξε περίτρανα ο ΕΑΜ – ΕΛΑΣ ή θα εκτελούσαν τους προδότες όπως έπραξε ο Φιντέλ) ο Γ. Κ. θα τους χειροκροτούσε και θα έγραφε τα καλύτερα λόγια.
Η πρόταση «δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εθνικοαπελευθερωτικός αφού δεν είχε παλλαϊκό (ΨΕΜΑ) ούτε δικοινοτικό χαρακτήρα (πως να έχει δικοινοτικό αφού είχε εθνικό;)» δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό…
Ο Γ. Κ., και ο κάθε όμοιος του, αποτελούν ντροπή για το ελληνικό έθνος αλλά επειδή έχουμε «δημοκρατία» (επιλεκτικού τύπου) τους δίνεται το δικαίωμα να εκφράζουν όποτε και όταν θέλουν, κυρίως κατά την διάρκεια εθνικών επετείων, τον ανθελληνισμό που τους διακατέχει με απίστευτο μένος.
Δυστυχώς η δικαιοσύνη μένει με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά σε ένα τέτοιο αίσχος όπως έχει αποδειχτεί στην υπόθεση του αισχρού ζωγράφου που το χαμηλού επιπέδου έργο του αποτελεί ύβρη προς τα Θεία και προς ιστορικά πρόσωπα.
Το άρθρο παρατίθεται στα σχόλια, μαζί με μια φωτογραφία από τουρκική προπαγανδιστική σειρά για την Κύπρο, μια προπαγάνδα που υποθάλπεται από τέτοιου είδους ανθρώπους.
Αλέξης Μακρίδης
Recent Comments