Σε εκπομπή της 20ης Ιουλίου του ΡΙΚ ο κος Πόλυς Πολυβίου ο οποίος το 1974 συνόδευσε τον Γλαύκο Κληρίδη στις διαπραγματεύσεις της Γενεύης μεταξύ πρώτης και δεύτερης φάσης της εισβολής, ανέφερε ότι ο Κληρίδης «απέκτησε θέση στο Πάνθεο των Ηρώων του Ελληνισμού» για τους χειρισμούς του στις διαπραγματεύσεις για το κυπριακό επειδή αρνήθηκε την ομοσπονδία που πρόβαλαν οι Τούρκοι, σώζοντας έτσι την Κυπριακή Δημοκρατία, ή ό,τι είχε απομείνει από αυτή. Με το τέλος των διασκέψεων ξεκίνησε η 2η φάση της εισβολής όπου η Αϊσέ πήγε διακοπές καταλαμβάνοντας το 37% του νησιού μας.
Δεν είναι την ίδια με την προαναφερόμενη, ομοσπονδία (και χειρότερη) την οποία όλες οι πολιτικές ηγεσίες μας προτάσσουν εδώ και 48 χρόνια ως την μόνη εφικτή λύση του κυπριακού, γνωρίζοντας ότι πρόκειται για αυτοκτονία; Κάθε νέος ή ανερχόμενος πρόεδρος δίνει υποσχέσεις ότι θα φέρει την λύση στη βάση αυτής γνωρίζοντας ότι πρόκειται για πλήρη τουρκοποίηση. Έχει επιπρόσθετα γίνει μελέτη η οποία αποδεικνύει την μη οικονομική βιωσιμότητα μιας τέτοιας λύσης. Με απλά λόγια, μας κοροϊδεύουν εδώ και 48 χρόνια όσοι έχουν στήσει πολιτικές καριέρες γύρω από το κυπριακό, γνωρίζοντας ότι είναι όλα κούφια λόγια για τους ψηφοφόρους οι οποίοι είτε συναισθηματικά παρασυρόμενοι ή και για λόγους προσωπικών συμφερόντων, τους ψηφίζουν.
Μετά την πρώτη διάσκεψη της Γενεύης και την Διακύρηξη της 30ης Ιουλίου η ιδέα των δύο αυτόνομων διοικήσεων με την συγκατάθεση των τριών εγγυητριών δυνάμεων είχε ήδη εδραιωθεί. Ίσως αν η ηγεσία μας την δεδομένη στιγμή επικεντρωνόταν περισσότερο στην άμυνα και στην εξύψωση του ηθικού και λιγότερο στην διπλωματία (αφού δεν υπήρχε θέση ισχύος για οποιαδήποτε απαίτηση ούτε και ξεκάθαρο σχέδιο) η Κύπρος θα μπορούσε σήμερα να ήταν ελεύθερη. Το ότι ο Καραμανλής ήταν ανένδοτος στο να προσφέρει βοήθεια άρα το παιγνίδι ήταν χαμένο, ήταν κατά την δική μου άποψη μια ηττοπαθής προσέγγιση. Τα ιστορικά παραδείγματα πολλά, όπως ο Απελευθερωτικός Αγώνας χιλίων και πλέον ανδρών κατά της Αγγλικής Αυτοκρατορίας, η Μάχη της Κρήτης κατά των Γερμανών και η Ελληνική Επανάσταση κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όπου και εκεί υπήρξαν ίντριγκες και προδοσίες.
Οι «Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου» του 1977 μεταξύ Μακαρίου και Ντεκτάς όπου τίποτα δεν υπογράφτηκε επίσημα, αποτελούνταν από τέσσερεις κατευθυντήριες γραμμές για το κυπριακό και θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως το τελευταίο αμάρτημα του Μακαρίου εις βάρος του κυπριακού λαού πριν αφήσει τον κόσμο αυτό και μαζί του τα ηνία της ημικατεχόμενης πλέον Κύπρου. Η συνεννόηση αυτή προϋπόθετε την δημιουργία μιας ανεξάρτητης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με τα υπόλοιπα θέματα όπως το εδαφικό, το περιουσιακό την ελευθερία της διακίνησης να τίθενται υπό συζήτηση στο κοντινό μέλλον.
Πριν μερικά βράδια στην τηλεμαχία μεταξύ των τριών εκλεκτών των μέσων ενημέρωσης και των δημοσκόπων, από τους δεκαπέντε υποψηφίους για την προεδρία, τέθηκε το θέμα της αξιοπιστίας, σε μια συζήτηση που για ενάμιση ώρα επικεντρώθηκε στα λάθη και στα σωστά των συνομιλιών του 2017, σε κατηγορίες και επίρριψη ευθυνών για την αποτυχία. Τι ειρωνεία να παρακολουθεί κανείς τρεις καθόλου αξιόπιστους να μιλούν για αξιοπιστία. Αντί να συζητούν για επανατοποθέτηση του κυπριακού μετά από μια εγκληματική εισβολή και αφού η άλλη πλευρά έχει ήδη ξεφύγει από την βάση στην οποία συζητούσαν τόσα χρόνια, μας πουλούν ακόμη κουροφέξαλα.
Πιο κάτω μερικά παραδείγματα της αναξιοπιστίας τους: βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο με παλαιότερες δηλώσεις του Μαυρογιάννη κατά τη διάρκεια συνέντευξης, όπου αναφέρει ξεκάθαρα ότι ο Τσαβούσογλου δεν ήταν έτοιμος να δεχτεί την κατάργηση των εγγυήσεων, διαψεύδει τα λεγόμενα του στην τηλεμαχία. Ο Χριστοδουλίδης παραπλανεί όταν λέει πως ό,τι κατατίθεται στο τραπέζι των συνομιλιών μένει, γιατί αυτό δεν ισχύει για οτιδήποτε συμφέρει την πλευρά μας. Ας μην ξεχνούμε επίσης ότι θεωρεί την κυβέρνηση Αναστασιάδη ως μη διεφθαρμένη και εξακολουθεί να είναι μέλος του ΔΗΣΥ δηλώνοντας ανεξάρτητος με την στήριξη δύο άλλων κομμάτων. Όσο για τον Αβέρωφ, πρόκειται για ένα άξιο ρήτορα. Όταν μιλά με τόνο συγκίνησης για την απελευθέρωση, εννοεί τα μη αποτελεσματικά ΜΟΕ, την διζωνική δικοινοτική «επανένωση» και την υποτέλεια στον κατακτητή όπως αποδεικνύουν τα μυστικά («κοινωνικά») δείπνα στα κατεχόμενα.
Αυτοί λοιπόν είναι τα τρία «φαβορί» των κομμάτων και των καναλιών, αυτούς πλασάρουν διαρκώς στους πολίτες. Ό,τι είχε να πετύχει ο κος Χριστοδουλίδης το πέτυχε κατά τη διάρκεια της θητείας του ως υπουργός εξωτερικών: καμία επιβολή κυρώσεων προς την Τουρκία από την ΕΕ, σε μια περίοδο όπου η πρώτη προέβη σε αλλεπάλληλες και άκρως προκλητικές ενέργειες. Αντιθέτως η ΕΕ προχωρεί σε πακέτα κυρώσεων κατά της Ρωσίας, αποδεικνύοντας ότι όταν υπάρχει βούληση (ή εντολές) επιβάλλονται κυρώσεις. Ό,τι είχε να πετύχει ο κος Μαυρογιάννης το πέτυχε ως βασικός διαπραγματευτής τόσα χρόνια στο κυπριακό: μη λύση και καμία αποδοχή στις προτάσεις μας, αντιθέτως, μεταστροφή και επιμονή του ψευδοκράτους σε λύση δύο κρατών. Ό,τι είχε να πετύχει ο κος Αβέρωφ το πέτυχε μετά από τόσα χρόνια που διατελεί πρόεδρος του μεγαλύτερου κόμματος της Κύπρου στο οποίο ανήκει ο ΠτΔ: διατήρηση ενός κράτους διαπλοκής, διαφθοράς, αναξιοκρατίας και πελατειακών σχέσεων, ένα κράτος όπου η δημογραφική αλλοίωση είναι πλέον γεγονός. Ας μην ξεχνούμε την απόρριψη από το «εθνικόφρων» ΔΗΣΥ της πρότασης που ψηφίστηκε από όλα τα κόμματα (πλην του ΑΚΕΛ) για τους σχολικούς εορτασμούς του Ενωτικού Δημοψηφίσματος του 1950, την οποία ακύρωσε με νέα πρόταση στη βουλή.
Με βάση τα πιο πάνω, οι τρεις αυτοί κύριοι αποδεδειγμένα, δεν έχουν να δώσουν λύσεις στα μεγάλα προβλήματα του τόπου μας. Ήταν και οι τρεις ενεργά μέλη στην παρούσα διακυβέρνηση η οποία έχει αποτύχει σε καίρια ζητήματα και που το 2013 εξαπάτησε τους πολίτες με τον χείριστο τρόπο. Οι πολίτες οφείλουν να δουν πέρα από τις παραπλανητικές δημοσκοπήσεις που μεθοδευμένα τους παρουσιάζονται και να αποφασίσουν με βάση την λογική και όχι το συναίσθημα.
Αλέξης Μακρίδης
Recent Comments